Vroeger werd het zout vooral uit de zee gewonnen. Tegenwoordig halen ze het ook uit de grond. In Nederland wordt het zout vooral in het oosten en het noorden gewonnen, op enkele honderden tot duizenden meters diep.
Zout wordt al sinds de oudheid gebruikt, vooral voor het conserveren van vlees en vis, waardoor die zonder koeling langer houdbaar bleven. Zout was een schaars en daardoor kostbaar product. Het werd ook al snel gebruikt om er zoutbelasting over te heffen. Dat kon over de invoer, de productie of de verkoop van het zout. In het oude China werd rond 300 V.Chr. het boek Guanzi geschreven, waarin hiervoor al verschillende mogelijkheden worden aangereikt.
Zeezout is zout dat ontstaat door verdamping van zeewater. Het wordt gebruikt als smaakmaker in voedsel, koken, cosmetica en voor het conserveren van voedsel. Het wordt ook laurierzout, zonnezout of gewoon zout genoemd. Net als gedolven steenzout, is de productie van zeezout gedateerd in de prehistorie.
Voorafgaand aan de industrialisatie was het extreem duur en arbeidsintensief om de grote hoeveelheden zout te oogsten die nodig zijn voor het bewaren en kruiden van voedsel. Dit maakte zout tot een uiterst waardevol goed. Hele economieën waren gebaseerd op zoutproductie en -handel.
Zout in Ijzertijd
In de ijzertijd verdampten de Britten zout door zeewater of pekel uit zoute bronnen in kleine aarden potten boven open vuur te koken. Bij de Romeinse zoutwinning werd het zeewater gekookt in grote met lood beklede pannen. Zout werd gebruikt als betaalmiddel in het oude Rome, en de wortels van de woorden “soldaat” en “salaris” kunnen worden herleid tot Latijnse woorden die verband houden met het geven of ontvangen van zout. In de Middeleeuwen werd zout vervoerd over speciaal daarvoor aangelegde wegen. Een van de bekendste van deze wegen is de Oude Zoutroute in Noord-Duitsland, die van de zoutmijnen naar de scheepvaarthavens liep.
Zoutbelastingen en monopolies hebben overal tot oorlogen en protesten geleid, van China tot delen van Afrika. Woede over de zouttaks was een van de oorzaken van de Franse Revolutie. In het koloniale India kon alleen de Britse regering produceren en profiteren van de zoutproductie door indianen die aan de kust woonden. Gandhi koos ervoor om in maart 1930 tegen dit monopolie te protesteren en marcheerde 23 dagen lang met zijn volgelingen. Toen hij bij de kust aankwam, overtrad Gandhi de wet door een stuk zoute modder te koken. Deze mars werd bekend als de Zoutmars naar Dandi , of de Zout Satyagraha. Mensen in heel India begonnen uit protest hun eigen zout te maken en de mars werd een belangrijke mijlpaal in de strijd voor Indiase onafhankelijkheid.
Onafhankelijkheid van Amerika
Zoutproductie speelde ook een belangrijke rol in het vroege Amerika. De Massachusetts Bay Colony had het eerste patent om zout in de koloniën te produceren en bleef het de volgende 200 jaar produceren. Het Eriekanaal werd in de eerste plaats geopend om het transport van zout te vergemakkelijken, en tijdens de burgeroorlog veroverde de Unie belangrijke Zuidelijke zoutziederijen en creëerde een tijdelijk zouttekort in de Zuidelijke staten. Het blijft belangrijk voor de economieën van veel staten, waaronder Ohio, Louisiana en Texas].
Naast economie heeft zout ook een culturele en religieuze betekenis. Het wordt al lang in het shintoïsme gebruikt om dingen te zuiveren, en boeddhisten gebruiken zout om het kwaad af te weren. In joods-christelijke tradities werd zout gebruikt om mensen en voorwerpen te zuiveren, als offer en om verbonden te bezegelen. Er zijn talloze verwijzingen naar zout in het Oude en Nieuwe Testament van de Bijbel. Een van de bekendste is de vrouw van Lot, die in Genesis in een zoutpilaar werd veranderd nadat ze Gods bevel niet gehoorzaamde. Een steenzoutpilaar die tegenwoordig op de berg Sodom staat, staat bekend als “Lot’s Wife”.
Er zijn veel uitspraken over het gebruik van zout. Het werd vaak geruild voor slaven, wat de oorsprong is van de uitdrukking “zijn zout niet waard”. Iemand die het “zout van de aarde” is, is een betrouwbaar, pretentieloos persoon. ‘De aarde zouten’ verwijst daarentegen naar een oude militaire praktijk om velden met zout te ploegen zodat er geen gewassen konden worden verbouwd.
Zeezout uit Kroatië
Het natuurlijke zout Nin, uit de regio Dalmatië in Kroatië, is een geschenk van de Adriatische Zee, de zon en de wind van de hellingen van de berg Velebit. Zout wordt al 1500 jaar met liefde geproduceerd, op traditionele wijze en in harmonie met de natuur. Bij de Nin Saltworks produceren de machines het zout niet.
De man produceert het ook niet. Het zout wordt geproduceerd door zon, zee en wind. Bio Zeezout Nin is ecologisch, door mensenhanden geoogst, volledig natuurlijk en biodynamisch. Het is geschikt voor dagelijks gebruik, zowel qua voedingswaarde als medicinaal.
Producten van de Nin Saltworks zijn handgemaakt, met liefde gemaakt, ze zijn divers en dynamisch, ze hebben een stevig karakter, ze zijn heerlijk, specifiek, ontspannend en helend.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.